προαπόλλυμι

και πιθ. προαπολλύω Α

1. καταστρέφω, αφανίζω προηγουμένως («αἱ στάσεις προαπώλεσαν [τὴν πόλιν]», Αππ.)

2. παθ. προαπόλλυμαι

καταστρέφομαι εκ τών προτέρων ή καταστρέφομαι πρώτος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < προ-* + ἀπόλλυμι «καταστρέφω»].